افزایش کارآیی تیکنرهای کارخانه‌های فرآوری با رقیق‌سازی خوراک
By
غلامعباس پارساپور، مرضیه حسینی‌نسب، محسن یحیایی، صمد بنیسی
Published in
اولین کنفرانس ملی و نمایشگاه تخصصی فناوری‌های معدن‌کاری ایران
at
1391
Direct link:
http://kmpchemmat.ir/pii/252611
Abstract
بخش عمده بازیابی آب در کارخانه‌های فرآوری مواد در تیکنرها انجام می‌شود. اساس همه روش¬های تعیین سطح تیکنر بر پایه تئوری کو وکلونجر است. روش فیتچ و تالمیچ برای طراحی تیکنرها از تئوری کینچ بهره می گیرد که بر مبنای تئوری کو و کلونجر می‌باشد. این روش با استفاده از فقط یک آزمایش ته‌نشینی ناپیوسته قادر به محاسبه سطح تیکنرکنی است. در هر دو روش فوق، سطح واحد تیکنر در درصد جامدهای مختلف محاسبه می‌شود و بیشینه آن به عنوان سطح مورد نیاز تیکنر ارائه می‌گردد. در این تحقیق، تأثیر رقیق سازی خوراک بر سطح واحد تیکنر با استفاده از آزمایش های ته‌نشینی ناپیوسته بررسی گردید. به این منظور از پالپ هایی از مس، سرب و روی، باطله زغال سنگ و باطله سنگ‌آهن با درصد جامدهای مختلف استفاده شد. نتایج نشان داد که برای هر مادهای غلظت مشخصی وجود دارد که رقیق سازی خوراک تا آن غلظت باعث افزایش کارایی تیکنر می‌گردد. به عنوان مثال بررسی نمونه سنگ معدن مس با وزن مخصوص gr/cm37/2 نشان داد که پالپ با جامد ۱۰درصد کمترین سطح واحد تیکنرکنی را دارد و رقیق سازی خوراک از درصد جامد ۲۰ (غلظت خوراک تیکنر مجتمع مس سرچشمه) به ۱۰، باعث افزایش ۱۰۰ درصدی ظرفیت تیکنر همراه با کاهش ۱۵ درصدی مصرف آب می‌گردد.
Keywords
تیکنر، پالپ، ته‌نشینی
|