افزایش کارآیی مدارهای فلوتاسیون با بهینه سازی چیدمان سلول ها با استفاده از الگوریتم وراثتی هدایت شده مطالعه موردی: مدار فلوتاسیون کارخانه زغالشویی زرند
By
درنا پیروزان، محسن یحیایی، صمد بنیسی
Published in
هشتمین کنفرانس دانشجویی مهندسی معدن
at
1390
Direct link:
http://kmpchemmat.ir/pii/252639
Abstract
یکی از عوامل عملیاتی مؤثر بر کارایی مدارهای فلوتاسیون، نحوه چیدمان سلول‌ها می‌باشد. طراحی مدارهای فلوتاسیون به طور معمول بر اساس قوانین تجربی انجام می‌شود. به همین دلیل در اکثر موارد این مدارها در شرایط بهینه کار نمی‌کنند. باتوجه‌به قابلیت‌های الگوریتم وراثتی در بهینه‌سازی مسائل پیچیده¬ی مهندسی، امکان به‌کارگیری این روش در بهینه‌سازی چیدمان سلول‌های فلوتاسیون نیز وجود دارد. انتخاب صحیح تابع شایستگی در الگوریتم وراثتی حائز اهمیت است و برای بهینه‌سازی ترکیب مدارهای فلوتاسیون می‌توان کارایی متالورژیکی مدار را به‌عنوان تابع شایستگی برگزید. برای محاسبه این تابع که ترکیبی از راندمان و خاکستر کنسانتره می‌باشد، نیاز است که فرآیند فلوتاسیون برای هر مدار مدل‌سازی گردد. نتایج نشان داد که مدل به کار گرفته شده با اطمینان ۹۵ درصد، می‌تواند راندمان را در محدوده 9/2 درصد تا 5/5 درصد اختلاف از مقدار واقعی و محتوی خاکستر کنسانتره را در محدوده 4/0 درصد تا 1/1 درصد اختلاف از مقدار واقعی پیش‌بینی کند. نتایج مدل‌سازی نشان داد که راندمان مدار فلوتاسیون اولیه کارخانه زناشویی زرند. 6/57 درصد با محتوی خاکستر کنسانتره 1/9 درصد است. با استفاده از الگوریتم وراثتی هدایت شده، راندمان بهترین ترکیب مدار سه‌مرحله‌ای از نظر عملیاتی 2/65 درصد با محتوی خاکستر کنسانتره 9/10 درصد به دست آمد. با به‌اجراگذاشتن این مدار در کارخانه راندمان مدار نسبت به حالت اولیه آن،7/6 درصد افزایش یافت. با افزایش یک مرحله به مدار سه‌مرحله‌ای موجود، مشخص شد که امکان افزایش راندمان به میزان 9/3 درصد با حفظ کیفیت کنسانتره نهایی (خاکستر کمتر از ۱۱ درصد) وجود خواهد داشت.
Keywords
فلوتاسیون، مدل‌سازی، بهینه‌سازی، چیدمان مدار
|