دستیابی به زبان مشترک بین صنعت و دانشگاه
By
صمد بنیسی، عباس سام ، ناصر نوبری، آذر پرتو آذر
Published in
سمینار تحقیق و توسعه در واحد های صنعتی
at
1375
Direct link:
http://kmpchemmat.ir/pii/252672
Abstract
یکی از موانع مهم در برقراری ارتباط سینماتیک، پویا و پیوسته بین صنعت و دانشگاه عدم دسترسی به زبانی است که برای هر دو طرف کاملاً شناخته شده باشد. هدف عمده صنایع سود بالاتر است درحالی‌که در دانشگاه توجیه علمی و ارائه مکانیسمی برای یک پدیده مسئله اصلی می‌باشد. ترجمه نشدن نیازهای واحدهای صنعتی به زبان دانشگاهی شاید از عوامل مؤثر در ناموفق ماندن پروژه‌های مشترک بین این دو قطب اصلی توسعه کشور باشد. در جهان امروز برای حل این معضل راه‌های متنوعی در پیش گرفته شده است. ایجاد مراکز تحقیقاتی در صنایع بزرگ که نقش واسطه بین صنعت و دانشگاه را ایفا می‌کنند یکی از این راه‌ها است. این عناصر واسطه. با آشنایی کامل به مسائل صنعتی آنها را به زبان دانشگاه ترجمه کرده و به‌صورت پروژه‌هایی به مراکز آموزش عالی ارائه می‌دهند. مؤسساتی در این امر موفق بوده‌اند که نقش واسطه را به افرادی محول کرده‌اند که هم مسائل صنعت را خوب می‌شناسند و هم به امور دانشگاه‌ها آگاهی دارند. در واقع باتجربه‌ترین افراد صنایع در این بخش به فعالیت مشغول‌اند. کشور ژاپن نمونه بارز این نوع سیستم ارتباطی می‌باشد. در بعضی از صنایع کشور مشاهده می‌شود که در بخش تحقیقات از افراد کم تجربه و نه چندان موفق بهره گرفته می‌شود که این تا حدی در عدم موفقیت کامل تحقیقات در صنایع نقش داشته است. کار ایجاد پژوهشکده‌های تحقیقاتی در دانشگاه‌ها به کمک صنایع نیز در بعضی کشورها در پیش گرفته شده است. با اتخاذ این روش، پروژه‌های دوره‌های تحصیلات تکمیلی دانشگاه‌ها کاربردی‌تر می‌شوند و در نتیجه، با کمک به حل مسائل منابع این دو دوره¬ها (کارشناسی ارشد و دکترا) رونق بیشتری می‌گیرند. کشور دانمارک سال‌هاست که در این مسیر تجربه کسب کرده و کشور استرالیا نیز در سال‌های اخیر شروع به تأسیس چنین مراکزی نموده است. در بعضی از کشورها مانند آمریکا و کانادا دولت با تأسیس مراکزی. به طور مشترک با صنعت. پروژه‌های تحقیقاتی را حمایت مالی می‌کند. بدین صورت که اگر صنعت ۳۰/ هزینه یک پروژه را تقبل کند بقیه را دولت. تأمین می‌نماید. در این روش آزمایشگاه‌های دانشگاه‌ها مجهزتر شده و رشد تحصیلات تکمیلی تسریع می‌شود. راه دیگری که به نظر می‌رسد برای کشورهایی که در ابتدای مسیر برقراری ارتباط بین صنعت و دانشگاه هستند. مناسب می‌باشد. ارتباط مستقیم و با حضور محقق دانشگاهی در صنعت و آشنایی با مسائل صنعت از طریق مشاوره و انجام پروژه‌ها با مشارکت کارکنان منابع است. این راه نسبت به راه اول به‌مراتب مشکل‌تر بوده و زمان زیادی برای بهره¬دهی نیاز دارد و در واقع زمینه‌سازی ایجاد مراکز تحقیقاتی پژوهشی مشترک می‌باشد. در این مقاله به عوامل مؤثر در پیوند دانشگاه و صنعت پرداخته می‌شود و بااراده چند نمونه موفق ارتباط صنعت، دولت و دانشگاه. پیشنهادهایی نیز برای هموارتر کردن این راه و رسیدن به زبان مشترک ارائه می‌گردد.
Keywords
کلمات کلیدی در این بخش قرار می گیرند
|